ARCHITEKTURA MYŚLENIA

Aby prześledzić historię architektury od starożytności do nowoczesności, Andrzej Piotrowski łączy myślenie projektowe z akademickim warsztatem badawczym i – poprzez krytyczne odczytanie wybranych budynków – bada wpływ komunikacji niewerbalnej na rozwój tożsamości zbiorowej Zachodu. W przeciwieństwie do badaczy opierających swoje studia na tradycyjnych schematach periodyzacji historii, autor Architektury myślenia przygląda się obszernemu zbiorowi wytworów architektury pochodzących z różnych czasów i miejsc. Zgodnie z założeniem, że to właśnie budynki okazują się najtrwalszym zapisem podświadomie przyjmowanych wierzeń i postaw, omawia Bizancjum i Zachód po ikonoklazmie, podbój i kolonizację Mezoameryki, reformację i kontrreformację w Europie Wschodniej, rozwój kultury konsumpcyjnej w wiktoriańskiej Anglii oraz konsekwencję tej kultury w postaci wysokiego modernizmu.

Andrzej Piotrowski idzie dalej niż ci, którzy zakładają, że dawne budowle są odbiciem transcendentalnych wartości czy deterministycznych praw fizyki i ekonomii lub że zostały ukształtowane przez samoświadome jednostki. W rezultacie rzuca wyzwanie tradycyjnemu pojmowaniu tego, czym architektura jest i czym może być.

[nota wydawcy]

Aby prześledzić historię architektury od starożytności do nowoczesności, Andrzej Piotrowski łączy myślenie projektowe z akademickim warsztatem badawczym i – poprzez krytyczne odczytanie wybranych budynków – bada wpływ komunikacji niewerbalnej na rozwój tożsamości zbiorowej Zachodu. W przeciwieństwie do badaczy opierających swoje studia na tradycyjnych schematach periodyzacji historii, autor Architektury myślenia przygląda się obszernemu zbiorowi wytworów architektury pochodzących z różnych czasów i miejsc. Zgodnie z założeniem, że to właśnie budynki okazują się najtrwalszym zapisem podświadomie przyjmowanych wierzeń i postaw, omawia Bizancjum i Zachód po ikonoklazmie, podbój i kolonizację Mezoameryki, reformację i kontrreformację w Europie Wschodniej, rozwój kultury konsumpcyjnej w wiktoriańskiej Anglii oraz konsekwencję tej kultury w postaci wysokiego modernizmu.

Andrzej Piotrowski idzie dalej niż ci, którzy zakładają, że dawne budowle są odbiciem transcendentalnych wartości czy deterministycznych praw fizyki i ekonomii lub że zostały ukształtowane przez samoświadome jednostki. W rezultacie rzuca wyzwanie tradycyjnemu pojmowaniu tego, czym architektura jest i czym może być.

[nota wydawcy]